Hoe ik er ook uit kom , Veronique, vandaag was een superdag.
We hebben zo veel plezier in het ziekenhuis gehad, geweldig!
Ik had een verpleegkundige die Wilhelmina en mijn humor direct door had en dat was ook haar humor.
Echt, we hebben zo gelachen dat ik gewoon vergeten was waarvoor ik daar lag.
Daarna ben ik mooi met Maarten en Wilhelmina mee naar huis gegaan , gezellig ( verder) zitten breien en... klep, klep, klep, want dat kunnen deze twee gen-eega's goed. hahaha.
Jan heeft heerlijk spaghetti gekookt, wat wil ik nog meer?
Trouwens de verpleegkundige zei dat je meestal na de eerste kuur niet meer echt ziek word. Ik bij de derde kuur, dus grote hoop ( wat klinkt dat raar hahaha) dat ik het deze keer ook niet word.
Hoe het ook gaat, het was mijn VIERDE en LAATSTE van deze serie..hiep hiep hoi!!!!

Nu ga ik alle strakke kledingstukken uitgooien en fijn in mijn pyama nog even voor de t.v. hangen. Wat een leven he?
Daar staan we niet altijd bij stil , hoe goed we het eigenlijk hebben.

Misschien tot gauw en anders tot ...mijn vermoeidheid weer normaal is.